Επιτέλους. Το ζήτημα των σκανδάλων στη δημόσια ζωή συμπλήρωσε ήδη μια διαδρομή 20ετίας. Στη διάρκεια αυτής διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί πάνω από 200 πρόσωπα. Πολλοί εξ αυτών εξακολουθούν να είναι εν ενεργεία πολιτικοί ή έχουν αποσυρθεί. Αραγε μεταξύ αυτών δεν υπάρχουν 40-50 άτομα που να θίγονται από τον διασυρμό που υφίστανται εξαιτίας της συμπεριφοράς επίορκων συναδέλφων τους; Να αγανακτούν για τη γενικευμένη διαπόμπευση του υπουργικού αξιώματος; Να θέλουν να περισώσουν την τιμή και την αξιοπρέπειά τους, με δεδομένο ότι οι ίδιοι άσκησαν το υπουργικό τους καθήκον με τρόπο χρηστό και αδιάβλητο; Το ερώτημα δεν αφορά μόνον όσους διετέλεσαν υπουργοί. Επεκτείνεται και στους βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, που διαχειρίσθηκαν την εξουσία κατά το διάστημα αυτό. Ιδίως εκείνους που είχαν την τόλμη να καταψηφίσουν μεμπτά νομοθετήματα και να αντιταχθούν σε επονείδιστες ρυθμίσεις, όπως π.χ. η «αυτόματη» παραγραφή των πολιτικών εγκλημάτων και η ασύδοτη εφαρμογή της βουλευτικής ασυλίας. Σε μια τέτοια ομάδα υπάρχει η ύστατη ελπίδα κάποιας πολιτικής ανάνηψης. Ιδιαίτερα τώρα που επιχειρείται ανενδοίαστα ο συμψηφισμός ενοχής στο σκάνδαλο Siemens και επέρχεται ο ενταφιασμός της υπόθεσης του Βατοπεδίου.
Ασφαλώς (και ευτυχώς) πολιτικοί άξιοι και αδιάφθοροι υπάρχουν. Ενδεχομένως και πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι μας επιτρέπει να νομίζουμε η καθολική σπίλωση του «λειτουργήματος». Δεν δικαιούνται, όμως, να επαναπαύονται στην ήσυχη συνείδησή τους. Εχουν την υποχρέωση να αναδυθούν στο δημόσιο προσκήνιο. Οχι μόνον για να υπεραμυνθούν της δικής τους υπουργικής θητείας, αλλά και για να στηλιτεύσουν μεθόδους, καταστάσεις και πρόσωπα εξαιτίας των οποίων η κακώς νοούμενη «συναδελφική αλληλεγγύη» οδηγεί στην ταύτιση δικαίων και αδίκων.
Το τι θα μπορούσε να πράξει η συγκρότηση και παρέμβαση μιας «ομάδας αδιαφθόρων» στα πολιτικά μας πράγματα είναι ακριβώς το ζητούμενο από την πλειονότητα των πολιτών. Να κατονομάσει και να καταδικάσει πολιτικές μεθόδους του παρελθόντος, οι οποίες προκάλεσαν το ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον της χώρας. Π.χ. αθρόες προσλήψεις προς άγραν εκλογικής πελατείας. Συγκεκριμένοι υπουργοί διόρισαν στρατιές ψηφοφόρων των περιφερειών τους στους «τομείς τους», συχνά δε τούτο αποτέλεσε και «επίσημη» πολιτική των κομμάτων τους. Να αποκαλυφθούν ποιοι συγκεκριμένοι υπουργοί «φιλοδώρησαν» τους υπαλλήλους της «αρμοδιότητός τους» με προκλητικά και απαράδεκτα, για το κοινωνικό σύνολο, οικονομικά και εργασιακά προνόμια. Να κατονομασθούν οι κατά καιρούς υπουργοί που «πέτυχαν» στις περιφέρειές τους η πλειονότητα των συνταξιούχων να απαρτίζεται από αναπήρους-μαϊμούδες. Τέλος, να γίνει μια καταγραφή των μεγάλων συμβάσεων οι οποίες, κατά την κρίση της «ομάδος των αδιαφθόρων», υπογράφηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες, και των έργων που η δαπάνη τους πολλαπλασιάσθηκε έναντι της συμφωνηθείσης.
Φυσικά τα στοιχεία αυτά δεν είναι απόρρητα, ούτε δυσεξιχνίαστα. Αποκαλύπτονται εύκολα, κυρίως αν ζητηθούν από μια διακομματική ομάδα, της οποίας τα μέλη διατηρούν την έξωθεν καλή μαρτυρία και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Επιπλέον, δεν αποβλέπουν σε ποινικές διώξεις, αφού τα πολιτικά και ποινικά αδικήματα έχουν παραγραφεί. Αποτελούν, όμως, μια επιβεβλημένη δημόσια αυτοκριτική των πολιτικών ημαρτημένων των τελευταίων δεκαετιών. Συνιστούν τον ηθικό κολασμό των ενόχων. Διαχωρίζουν την ήρα από το σιτάρι, που είναι και η βασική προϋπόθεση εξυγίανσης της πολιτικής μας ζωής.
Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/01/2011_429827
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου